Hareket analizini ve terapisini iyileştirmeye yönelik bir hedef

Düşmeler tüm yaş gruplarını etkiler, ancak en yüksek kemik kırılma oranına sahip oldukları için 65 yaş üstü kişiler özellikle risk altındadır. İleri yaş grubundaki kırıkların çoğu (yaklaşık %90) düşmelerden kaynaklanmaktadır. Ortaya çıkan komplikasyonlar bu yaş grubu için yaşamı tehdit edici olabilir. Düşmeler aynı zamanda nöromüsküler sistemin işleyişinden de önemli ölçüde etkilenir.

Düşmelerin arka planı birçok çalışma tarafından araştırılmış ve düşmelerin çok faktörlü olaylar olarak düşünülmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Biyomekanik açıdan bakıldığında düşme, dinamik dengenin bozulması ve restorasyonunun yetersizliği olarak nitelendirilebilir. Artık düşüşün niteliğine ve savunma mekanizmalarının aktivasyonuna önemli bir rol atfedilebilir. Düşme özelliklerinin (çevresel ve kişisel) ve sonuçlarının değişkenliği nedeniyle, düşme riskini tahmin etmek için kullanılan yöntemler de geniş ve çeşitlidir.

Lokomotor durumunun yanı sıra algılama yeteneği, bireyin koordinasyon düzeyi ve mevcut hastalıkları da önemlidir. İkincisinden önemli bir risk faktörü örneğin osteoporoz ve yüksek veya dalgalanan kan basıncıdır. Osteoporoz, kemik kütlesinde azalma ve mikro yapıda hasar ile birlikte görülen sistemik bir kemik hastalığıdır. Hastalığın ilerlemesinden kaynaklanan kemik kırıklarının her yıl dünya çapında yaklaşık 9 milyon vakadan sorumlu olduğu tahmin edilmektedir. Kırık oluşumunda sadece kemik yoğunluğunun doğrudan etkisi yoktur, ancak kemik yoğunluğu testlerinin sonuçlarına göre kemiklerin yapısal dayanıklılığının bilinmesi de önemlidir. İlaç tedavisinin yanı sıra eğitim ve kas güçlendirici, denge artırıcı egzersizlerle osteoporozun komplikasyonları azaltılmalıdır. Amaç size yaşlılarda düşmeyi etkileyen denge düzeyini nasıl değerlendireceğinizi öğretmektir. Bir diğer amaç ise çok faktörlü değerlendirme yöntemini kullanarak düşme riskini tahmin etmektir.